برای لحظه های باهم بودن هرچقدر سجده کنم کم است!
گاهی میترسم از روزی که غم کوله بارش را خانه کوچک ما بیاورد!
اما چه میشکد کرد!مهمان است!باید از او پذیرایی کنیم تا برود!
اما تا آن روز که نیامده,این شادی های کوچک,این لبخندها و این عشقهای کوچک را من در آغوش میکشم!
خدای خوبم!بگذار در دامن امن تو شاد بودن را تجربه کنیم!